Kostas Ladas photography: Ναυάγιο τουρκικού φορτηγού πλοίου ''Kaptan Ismail Hakki''

Ναυάγιο στον Αγ.Νικόλαο Βοιών Λακωνίας
Κείμενο:Κώστας Λαδάς
Φωτογραφίες-Βιντεο: Κ.Λαδάς- Δ. Κωνσταντόπουλος

Στον κόλπο της Αγίας Μαρίνας ,στο Δήμο Βοιών ,Βορειοανατολικά της άκρας Ζόβολο βρίσκεται βυθισμένο το φορτηγό πλοίο “Kaptan Ismail Hakki” .Ένα καράβι 30 μέτρων που μετέφερε 578 τόνους σιδηρομετάλλευμα και ένα αυτοκίνητο εποχής. Το πλοίο , για αγνώστους λόγους μέχρι σήμερα ,βυθίστηκε στις 30 Ιανουαρίου 1978 ,σχεδόν 100 μέτρα από την ακτή ,σε βάθος 12 μέτρων. Ανήκε στην εταιρεία Deval Shipping Group και πήρε το όνομα του από τον δεύτερο ιδιοκτήτη της εταιρείας Ισμαήλ Χακί ο οποίος ,όταν ανέλαβε την εταιρεία, το 1952 ,έφερε μια σύγχρονη εποχή στον τουρκικό εμπορικό στόλο ,μετατρέποντας όλα τα ατμόπλοια της εταιρείας του, σε ντίζελ. Πιθανόν ,το “Kaptan Ismail Hakki” να ήταν το πρώτο τουρκικό που μετατράπηκε σε ντιζελοκίνητο.

Η ιστορία αναφέρει πως χάρη στη παρατηρητικότητα ενός βοσκού ο οποίος βρισκόταν
ακριβώς εκείνη την ώρα , στην Αγία Μαρίνα, δεν υπήρξαν θύματα , από το ναυάγιο .
Ο βοσκός άναψε φωτιές στη μοναδική αμμώδη παραλία της περιοχής , ώστε να κατευθύνει εκεί τους ναυαγούς , σώζοντας τους έτσι από τη πρόσκρουση τους στα βράχια του Καβομαλλια. Οι ναυαγοί ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το βοσκό για τη σωτηρία τους, χάρισαν τη βάρκα τους στους αγρότες της περιοχής .

Το σημείο πρόσβασης απο ξηράς,στην άκρη δεξιά διακρίνονται τα φυσικά σκαλοπάτια για την ευκολότερη εισοδό μας στο νερό.

Εντυπωσιακές εικόνες με φόντο τον σκοτεινό όγκο του πλοίου.

Η διαδρομή για να φτάσουμε στην παραλία της Αγίας Μαρίνας ,όπου και θα καταδυθούμε ,ξεκινάει από την Νεάπολη με κατεύθυνση προς τον Άγιο Νικόλαο. Στη συνέχεια προς τον Προφήτη Ηλία , και λίγο πριν το τέλος της ασφάλτου, μπαίνουμε αριστερά σ έναν χωματόδρομο αρκετά βατός , για συμβατικά αυτοκίνητα, προς το Απολιθωμένο Δάσος. Μετά από το δάσος και λίγο πριν φτάσουμε στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, ακολουθούμε τον δεξί χωματόδρομο που οδηγεί σε μια αλάνα όπου είναι και το τέλος της διαδρομής μας .

- Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται κατά την ετοιμασία μας στην ξηρα, στη μετακίνηση τόσο τη δική μας όσο και του εξοπλισμού μας, λόγο των κοφτερών βράχων που υπάρχουν γύρω . Ευτυχώς στην άκρη του κάβου υπάρχουν μικρά σκαλοπάτια που διευκολύνουν την είσοδο και την έξοδο μας στο νερό.

- Σε απόσταση 100 μέτρων από την ακτή και σε ευθεία με το φυσικό ρέμα που έχει δημιουργηθεί στα βράχια από την θάλασσα ,βρίσκεται βυθισμένο με την αριστερή του πλευρά στον αμμώδη βυθό το σιδερένιο κουφάρι του πλοίου ,με την πρύμνη του να κοιτάει την ξηρά και την πλώρη το ανοιχτό πέλαγος. Το μέγιστο βάθος φτάνει τα 12 μετρα και το ελάχιστο τα 4μετρα ,κάνοντας το ναυάγιο επισκέψιμο σε αυτοδύτες όλων των επίπεδων ,καθώς επίσης και σε ελευθέρους δύτες.

Με φόντο την γέφυρα.

Τα κάγκελα της πρύμνης .

Η κατάλευκη άμμος που βρίσκεται τριγύρω από το ναυάγιο και το μικρό του βάθος, είναι οι ουσιαστικοί , καλοί παράγοντες του πολύ καλού φωτισμού , σε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία του ,από τις ακτίνες του Ήλιου. Ιδανικές ώρες , βάση της θέσης του ναυαγίου- καλύτερος φυσικό φωτισμός- είναι οι ώρες ,από την ανατολή του ήλιου μέχρι και το μεσημέρι, που οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν κάθετα στο πλοίο. Από το μεσημέρι και μετά , οι ακτίνες πέφτουν στην πλευρά των ύφαλων του πλοίου ,σκοτεινιάζοντας μεν όλο το κατάστρωμα και τα αμπάρια ,δίνοντας όμως την ευκαιρία για εντυπωσιακές φωτογραφίες στο σκοτεινό όγκο του πλοίου.

- Το πρώτο σημείο που θα συναντήσουμε, είναι η πρύμνη του, με το πηδάλιο και την προπέλα να βρίσκονται εκεί , έτοιμα , λες , να ξαναδώσουν ζωή στο πλοίο. Μια βόλτα ,πρώτα από την δεξιά πλευρά, θα μας αποκαλύψει δεκάδες σπειρογράφους στα ύφαλα τού οι όποιοι ανάλογα με το ρεύμα ίσως βρίσκονται ορθάνοικτοι να λικνίζονται ομοιόμορφα. Τελειώνοντας την δεξιά πλευρά και φτάνοντας στην πλώρη ,αξίζει να απομακρυνθούμε λίγο από αυτήν και να θαυμάσουμε τον όγκο του πλοίου και την θέση που έχει μέσα στο νερό. Επιστρέφοντας κοντά στην πλώρη ,αρχίζουμε μια πιο λεπτομερή εξερεύνηση , όπου εύκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος , τους εργάτες στις άγκυρες , ετοίμους για τον "απόπλου" !
Τα ανοικτά αμπάρια , άδεια από το φορτίο. Μοναδικό εύρημα , ο σκελετός από το παλιό αυτοκίνητο . Λίγο πιο κει, τα ξαπλωμένα άλμπουρα με τις σκάλες και στην συνέχεια ,η γέφυρα και τα διαμερίσματα του πληρωματος .Η διείσδυση στα εσωτερικά τμήματα του ναυαγίου δεν κρύβει κινδύνους , παρ όλα αυτά ,χρειάζεται αρκετή εμπειρία ,καλή φωτιστική πηγή και άριστη πλευστότητα λόγο ιζήματος .Μοναδικός ίσως κίνδυνος , είναι αυτός , της καταστροφής του εξοπλισμού μας από τις σκουριασμένες λαμαρίνες στις εισόδους του πλοίου.

Έντονη είναι ,η παρουσία σπειρογραφων, σε όλα τα μέρη του πλοίου ,άλλοτε με φόντο το απέραντο γαλάζιο και άλλοτε με φόντο τα εντυπωσιακά μέρη του , κάνοντας τα φλας να παίρνουν φωτιά για εντυπωσιακές φωτογραφίες. Το μικρό βάθος και μέγεθος του ναυαγίου μας επιτρέπουν την περιήγηση σε αυτό πάνω από 2 φόρες στην ιδία βουτιά. Έτσι μπορούμε να επικεντρωθούμε σε λεπτομέρειες που πιθανόν να μας ξέφυγαν από την πρώτη μας βόλτα.

Επίσης ,οσοι σκέφτονται να επισκεφτούν το ναυάγιο ,καλό θα είναι να έχουν υπόψη τους πως η διαδρομή της επιστροφής ,έχει υψόμετρο .

Επιβάλλεται λοιπόν ένα ασφαλές διάλειμμα επιφάνειας πριν την αναχώρηση.

Στη διάρκεια του διαλείμματος μπορείτε , είτε να επισκεφτείτε το Απολιθωμένο δάσος , εξαιρετικά ενδιαφέρον από φωτογραφικής άποψης, η αν πεινάτε να γευτείτε παραδοσιακούς μεζέδες στα 2 γραφικά ταβερνάκια "Athinaios"(με τους υπεροχους μεζεδες) και ''Νεραιδα'' του Αγίου Νικόλαου .