Τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης!

Περιήγηση στούς βυθούς της Αττικής.

 Τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης!
 

κείμενο-φωτογραφίες Κώστας Λαδάς

Με αφετηρία την περιοχή της Βουλιαγμένης, ξεκινάμε από το σημείο που βρίσκεται απέναντι από

την είσοδο της λίμνης. Εκεί, θα αντικρύσουμε μικρά κολπάκια που αποτελούν το σημείο συνάντησης σχεδόν όλων των αυτοδυτών. Συναντώνται, άλλοτε για εκπαιδευτικούς σκοπούς, άλλοτε για μια γρήγορη και χαλαρή βουτιά, χωρίς να έχουν να διανύσουν μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις! 

Φυσαλίδες μέσα απο τα κοιλώματα των βράχων.

Είναι τα γνωστά σε όλους μας Λιμανάκια, τα οποία έχουν πάρει και τον αριθμό τους ανάλογα με

την σειρά που τα συναντάμε. Λιμανάκι 0, Πρώτο Λιμανάκι, Δεύτερο Λιμανάκι και Τρίτο Λιμανάκι.

Όλα με εύκολη πρόσβαση, σχεδόν σε όλα τα σημεία και με βάθη που δεν ξεπερνούν τα 17 μέτρα.

Μόνη εξαίρεση το Δεύτερο Λιμανάκι όπου εκεί υπάρχει το γνωστό σε όλους πηγάδι, με βάθος

τα 30 μέτρα. 

2ο Λιμανάκι Βουλιαγμένης,γνωστό και σαν πηγάδι.

Στα συγκεκριμένα σημεία, μετά από τις εκπαιδευτικές μας καταδύσεις και ξεκινώντας

τις πρώτες μας χαλαρές βουτιές, συνήθως έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στο να βελτιώσουμε

τις ικανότητες μας (πλευστότητα, κατανάλωση, σετάρισμα εξοπλισμού). Με αυτόν τον τρόπο, πραγματικά χάνουμε τις υπέροχες εικόνες που κρύβουν τα ρηχά και φιλικά νερά της περιοχής.

Chromodoris luteorosea, Γυμνοβράγχιο μαλάκιο της οικογένειας Chromodoridae

Αρχίζοντας την περιήγηση μας από το πρώτο σημείο, με τον αμμώδη βυθό, τον γεμάτο από διάσπαρτες φυκιάδες, αλλά και με βράχια στην αριστερή τους πλευρά, θα συναντήσουμε πολλούς θαλάσσιους οργανισμούς που πραγματικά, δεν θα
μπορούσαμε να φανταστούμε ότι υπάρχουν εκεί! Κάθε πέτρα κρύβει και από μια έκπληξη, γεγονός που κρατά το ενδιαφέρον μας αμείωτο για όλη την διάρκεια της κατάδυσης.

Στο πέρασμα μας και με αργές και ήρεμες κινήσεις, αρχίζουμε να ερευνούμε κάθε σημείο. Ακόμα και το πιο απίθανο ίσως να κρύβει μια εικόνα που θα μας μείνει αξέχαστη.

Protula tubularia

Κάθε κοίλωμα στα βράχια κρύβει ένα χταπόδι, έναν τρίτωνα, έναν ερημίτη, στρείδια κολλημένα πάνω στους βράχους που στο πέρασμα μας κλείνουν ερμητικά ,αλλά και ανεμώνες που μαζεύονται μέσα στον σωλήνα τους. Πλήθος από μικρά ψάρια μας συνοδεύουν, πότε μαζεμένα όλα μαζί σε μια μάζα και πότε χωρισμένα

σε μικρές ομάδος, κάνουν τις φυκιάδες να μοιάζουν με τόπο συνάντησης, λίγο πριν από κάποιο

τους ταξίδι. Συνεχίζοντας την καταδυτική μας περιπλάνηση, συναντάμε αριστερά μας δυο μεγάλες εισόδους που αναβλύζουν ζεστό νερό. Παράδεισος για μικρές στειρούλες αλλά και χαρά για όποιον

έχει μαζί του φωτογραφικοί μηχανή.

Octopus vulgaris-Χταπόδι

Γρήγορα αλλαγή του τοπίου. Με φυκιάδες πολύ πιο κοντά στην ακτή να προσφέρουν, σε συνδυασμό με τα βράχια, φυσικά καταφύγια για σαργουδάκια αλλά

και μικρά ροφουδάκια που γρήγορα τρυπώνουν στο πιο βαθύ σημείο της κατοικίας τους. Κάθε άναμμα του φακού μέσα στην τρύπα, μας αποκαλύπτει υπέροχα χρώματα από λίγους σπειρογράφους

και μικροοργανισμούς που προτιμούν τις σκοτεινές γωνιές. Ένα παλιό βυθισμένο δίκυκλο στέκεται ακόμα όρθιο, περιμένοντας τον κάθε ένα μάς με την σειρά, να φωτογραφηθούμε μαζί του. Αφού του κάνουμε την χάρη συνεχίζουμε την περιήγηση μας. Στο επόμενο πέρασμα, ακριβώς μετά την πυκνή φυκιάδα που φτάνει μέχρι τα βράχια της ακτογραμμής, παρουσιάζεται αμέσως μια αμμώδης περιοχή. 

 

Ροφός Epinephelus marginatus (επινέφελος)

Με την πρώτη ματιά δημιουργεί μια απογοήτευση, «Είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι εδώ;».

Με μέτρια ορατότητα και μια πιο προσεκτική ματιά στα δεξιά μας διακρίνουμε να προβάλει η μικρή ξέρα. Με κατεύθυνση νοτιοδυτική από την ακτή είναι αρκετά δύσκολο να την προσπεράσουμε χωρίς να

την δούμε. Ένας μικρός παράδεισος δίπλα στην Αθήνα με ένα πλήθος από μικροοργανισμούς αλλά

και πετρόψαρα. Διάφορα είδη γυμνοβράγχιων ,στείρες, χειλούδες πολύχρωμες ,αλλά και μικρά ροφουδάκια που τραβάμε το δρόμο τους για τα πιο βαθειά σημεία μόλις μας αντιληφθούν.  

Alicia mirabilis

 Σε όλη την διαδρομή μέχρι την ξέρα και παρατηρώντας τον αμμώδη βυθό, θα ανακαλύψουμε τα περίεργα μάτια από γλώσσες να μας περιεργάζονται και το πλήθος από τις μουρμούρες και τις σκορπίνες που κάθονται ακίνητες πάνω στο βράχο και τα περίεργα χταπόδια που μας παρακολουθούν ανασηκώνοντας όσο περισσότερο μπορούν τα μάτια τους από το θαλάμι.

  Ώρα όμως για την επιστροφή, αφού ο αέρας μας φτάνει κοντά στο όριο ασφαλείας. Μετά το απαραίτητο διάλειμμα επιφανείας και τον εκ νέου ανεφοδιασμό μας σε αέρα, μια νέα βουτιά ξεκινάει ,αυτήν την φορά στο τρίτο κατά σειρά κολπάκι,

το ονομασμένο και ξακουστό Δεύτερο Λιμανάκι. Ξακουστό, γιατί εδώ βρίσκεται το πηγάδι του οποίου

ο βυθός του βρίσκεται στα 30 μέτρα. Το λιμανάκι είναι ιδανικό για την βαθειά βουτιά του AOW,

για τα σχολεία που κάνουν οι ελεύθεροι δύτες αλλά και για την διαδρομή που μπορούμε να ακολουθήσουμε η οποία σε όλα της τα βάθη κρύβει εκπλήξεις. 

Χταπόδι Octopus vulgaris

Και εδώ αμμώδης βυθός αλλά με βράχια στο πλάϊ να κατεβαίνουν απότομα στο βυθό. Λίγο κολύμπι στην επιφάνεια, για να ξεφύγουμε από το ρηχό κομμάτι που δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σε απόσταση περίπου 50 μέτρων από

το σημείο εισόδου, καταδυόμαστε ακλουθώντας την δεξιά πλευρά του κόλπου. Εκεί που συναντώνται

τα βράχια με την άμμο, υπάρχουν διάσπαρτες τρύπες που κρύβουν αρκετούς θαλάσσιους οργανισμούς. Στο κάθετο κομμάτι του βράχου, βαθειάς σχισμές κρύβουν στο βάθος τους σαργούς αλλά και ροφουδάκια ,παρέα με πολύχρωμους αστερίες. Κάθε άναμμα του φακού, μέσα στις σχισμές, έχει να μας αποκαλύψει κάποια θαλάσσια αγελαδίτσα αλλά και κάποιο περίεργο από τα πολλά χταπόδια, που φιλοξένει η πλευρά αυτή του κόλπου. Συνεχίζοντας την πορεία μας ,γρήγορα βρισκόμαστε στο βάθος των 27 μέτρων και έχοντας ξεφύγει από τον κάβο του κόλπου συναντάμε την ξέρα που φιλοξενεί μεγαλύτερα ψάρια καθ ότι πιο βαθειά τα νερά αλλά και με πιο ασφαλή καταφύγια. Μια προσεκτική προσέγγιση στο σημείο θα μας φανερώσει μερικούς ροφούς που ίσως έχουν την διάθεση να ποζάρουν για μια αναμνηστική φωτογραφία, διαφορετικά θα αρκεστούμε σε μια πιο μακρινή λήψη. 

Κοπάδια από σάλπες που βόσκουν στις αποχές της ξέρας και μετακινούνται από το ένα επίπεδο

στο άλλο μας ομορφαίνουν την εικόνα κάθε φορά που κοιτάμε από τα βαθειά προς την επιφάνεια.

Είναι πραγματικά από τα σημεία που θα ήθελε ο αυτοδύτης να έχει την δυνατότητα να βρίσκεται διαρκώς πότε πάνω και πότε κάτω. Πράγμα αδύνατον βέβαια να συμβεί κάτι τέτοιο και επιστροφή

στην πραγματικότητα της βουτιάς μας. Έχοντας φτάσει στην πίσω πλευρά της ξέρας, ξεκινάμε για

το ρηχότερο κομμάτι της το οποίο ενώνεται με την ξέρα, δημιουργώντας έτσι ένα πλάτωμα με διάσπαρτα μικρά μονόπετρα σε ένα πράσινο λιβάδι με κοντό χόρτο. 

Σάλπες, σαργοί, μικρές τσιπούρες ,σπαράκια , όλα σε μικρές ομάδες κινούνται σε χορευτικούς ρυθμούς, ακλουθώντας το ρεύμα

ή παραμένουν ακίνητα πολλές φορές, κόντρα σε αυτό. Από εδώ ξεκινάει ένα σκαλοπάτι στα 12 μέτρα, το οποίο σε μικροοργανισμούς, είναι η χαρά του φωτογράφου. Έχοντας ήδη πάρει τον δρόμο

της επιστροφής από το ρηχότερο κομμάτι, σίγουρα θα συναντήσουμε μερικά σφουγγάρια που φυτρώνουν στην άκρη του βράχου. Με βλέμμα ερευνητικό θα δούμε να ξεπροβάλει από την κρυψώνα του ο Τρίτωνας Charonia tritonis variegata, αλλά και το υπέροχο σε χρώματα μικροσκοπικό γυμνοβράγχιο μαλάκιο Chromodoris luteorosea της οικογένειας Chromodoridae. 

Discodoris atromaculata-Θαλάσσια αγελαδίτσα

Σε κάθε άναμμα του φακού μας, θα μας αποκαλύπτονται τα υπέροχα χρώματα από το σφουγγάρι Crambe - crambe, αλλά και από τα διάσπαρτα ασκίδια Aplidium tabarquensis. Χορτασμένοι πλέον από εικόνες

ας ξεκινήσουμε την ανάδυση μας ρίχνοντας μια τελευταία ματιά τριγύρω μας, δίνοντας έτσι

την υπόσχεση πως θα επιστρέψουμε ξανά σε αυτόν τον τόσο υπέροχο κόλπο. 

 Επόμενο και τελευταίο κατά σειρά είναι το Τρίτο Λιμανάκι της Βουλιαγμένης, με αλλαγή πλέον στην μορφολογία του βυθού αλλά και στην ποικιλία εικόνων. Με μέγιστο βάθος τα 14 μέτρα, σκληρός βυθός με αρκετά ανασηκώματα, μοιάζει να είναι χωρισμένος σε διαδρόμους. Εδώ, κρίνεται απαραίτητη η χρήση

του φακού, λόγω των μικρών σπηλαίων που κρύβουν τα πιο έντονα και υπέροχα χρώματα

της περιοχής!  

Υποβρυχιες διαδρομές κάτω από αψίδες γεμάτες χρώματα

Χρώματα παντού ανάμεσα στα περάσματα

Παντού υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο δίχτυ ,όχι για να ομορφαίνει το τοπίο ,αλλά για να μας θυμίζει πόσο ανεύθυνα φερόμαστε στην θάλασσα

Κηρίανθος Cerianthus Membranaceus

Αρκετά τα κοπάδια από σάλπες και μικρούς σαργούς που μάλλον θα μας αφήσουν αδιάφορους μπροστά σε αυτά που κρύβει κάθε τρύπα που θα συναντάμε. Σφουγγάρια σε σχήματα περίεργα, με κατακόκκινο χρώμα και ανεμώνες στις βάσεις των βράχων, μαζί με τα μικρά ροφουδάκια που κρύβονται κάτω από τις αψίδες που σχηματίζουν τα περάσματα, διατηρούν το ενδιαφέρον μας σχεδόν αμείωτο μέχρι το τέλος της κατάδυσης μας. Με κατεύθυνση Νοτιοανατολική από το σημείο εισόδου, θα κάνουμε ένα μεγάλο αριστερόστροφο κύκλο ώστε να επιστρέψουμε ξανά στο σημείο εισόδου. Τα Λιμανάκια, μπορούν λοιπόν δίκαια να χαρακτηριστούν «Ο υποβρύχιος Παράδεισος

της Αθήνας», μιας και μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, προσφέρουν τόσο όμορφες εικόνες που σίγουρα θα τα λατρέψουν πολλοί αυτοδύτες. Όμως πάνω από όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς καταδυόμαστε

με γνώμονα την ασφάλεια μας αλλά και την προστασία του θαλασσίου πλούτου. Ας προστατέψουμε μαζί και με κάθε τρόπο αυτό που όλοι αγαπάμε για να συνεχίσει να μας χαρίζει απίστευτες εικόνες

και εμπειρίες!

καβούρι ερημίτης -πάγουρας Pagurus bernhardus

Σουπιά sepia officinalis

Charonia Tritonis-Μπουρού

Pleurobranchus testudinar

Pleurobranchus testudinar